Aşk, Dostluk/Arkadaşlık, Sevgili vb. bir çok sözcük içleri boşaltılmış vaziyette hayatımızda varlıklarını sürdüyorlar.
Onlarca insana ayıracak vaktim yok benim dost olarak. Yakınıma aldığım insanlara çok dikkat ederim.
Kendisinin tüm detaylarını bilen, insanın yine tek kendisidir.
Dostum dediğim insanlar bir elin parmak sayısını geçmez. Onlar da beni etkilemeye/manipüle etmeye en müsait insanlardır. Çoğu durumda eğer doğruyu bulmuşsam ve buna kalben de inanmışsam onlara da eyvallah etmem. Ama sırlarımı/sorunlarımı bilirler onlar. (Ve yerine zamanına göre onlardan Akıl Hocalığı isterim.)
Durum böyleyken de ayrıldığım birine artık güvenmem/güvenemem. Yani dostum olabilemez.